Ég óska engum svartadauða...

Ég óska engum svartadauða en þegar fólk hnerrar og ég segi „Guð, blessi þig“ af skyldurækni og fæ svo svör á borð við „ já, heldurðu að hann hafi tíma fyrir það.“ „Ég trúi ekki á Guð“ og asnaleg svipbrigði í stað þess að sagt sé “Takk”. Þá.. já.. stundum óska ég þeim svartadauða. 

Samkvæmt vísindavefnum er þessi gamli og góði siður kominn frá tímum þegar þessi ömurlega pest barst á milli manna. Hnerrinn var talinn merki að sá einstaklingur væri smitaður.

Ég get ekki sagt að ég sé trúuð en ég trúi á það góða í manneskjunni og heiminum. Það má alveg kalla það Guð fyrir mér, sól eða borð. Því segi ég alltaf pent “Takk” þegar einhver “blessar mig” eða biður “ Guð að hjálpa mér” þegar ég hnerra.

Ég trúi því að það sé verið að segja þetta við mig því einhver vill mér vel. Ef það er ekki gert þá finnst mér ég vera ferlega afskipti. 

Það er bara svo eðlilegt að segja “Guð blessi þig” ef maður heyrir einhvern hnerra.
Ég fagna því að fólk sé að brjótast úr viðjum vanans og finna sig og þá trú sem hentar þeim og þeirra lífsskoðunum.
En asskoti finnst mér það ömurlegt að fólk geti ekki bara sagt “Takk” í stað þess að koma með glötuð comback sem gerir alla vandræðalega. Þetta er gamall, góður og gildur siður.
Hægt væri reyndar að gera eins og Danir “Prosit” og Þjóðverjar “Gesundheit”. Nota bara eitt orð sem þýðir “Guð blessi þig”.

Í raun snýst þessi “athöfn” ekki um trú heldur að vera mannlegur og hafa samúð með einstaklingnum. Því jú, það getur verið ferlegt að hnerra.

 

http://visindavefur.hi.is/svar.asp?id=6044