Að breyta um eftirnafn

Nú eru að verða liðnir 3 mánuðir síðan ég sótti um að breyta um eftirnafn. Eftir að hafa fengið heyra hræðsluáróður um að þessi nafnbreyting gæti tekið allt frá þremur mánuðum að hálfu ári, ákvað ég að kýla á það 9 dögum fyrir afmælið mitt.
Það var föstudagur sem ég ákvað að taka lyftuna upp til þjóðskrár og breyta um nafn. Daman sem tók á móti umsókninni minni benti mér á að vegna framkvæmda og flutnings gæti þetta tekið lengri tíma en ella.
Ég hugsaði með mér að það væri nú í lagi og vonaði að þetta yrði klárt áður en skólinn byrjaði um haustið. Hún sagði mér líka að ég myndi annað hvort fá bréf í pósti eða tölvupóst sem myndi tilkynna mér nafnbreytinguna.

Hvad hedder du på efternavn? 

Fimm dögum síðar eða þremur virkum dögum síðar fékk ég tölvupóst um það að nafnbreytingin hefði tekið gildi.

15. maí 2013 var ég orðin Kristín Guðrúnardóttir.  

Tók þá við það glataðasta ferli sem ég hef á ævi minni þurft að standa í. Það var auðveldara að skrá mig í bæjarfélag í Danmörku og úr því aftur, heldur en þetta.
Í rúmlegar þrjár vikur hafði ég engin skilríki sem sýndu fram á að ég væri ég.
Ég þurfti að sækja um ný kort í bankanum, ökuskírteini og passa.

Rúmlega þrjár vikur fóru í að bíða eftir ökuskírteininu mínu. Ég þurfti að láta taka nýja mynd af mér fyrir skírteinið en við vitum jú öll, að með nýju nafni breytist útlitið.
Það besta þykir mér þó í öllu þessu ferli að það tekur einungis viku að fá nýtt bankakort. Ég gat ekki náð í það því ég hafði engin skilríki til að sanna fyrir bankanum að ég væri ég. 

Því framdi ég lögbrot í þrjár vikur og notaði gamla kortið mitt með röngu eftirnafni.

Mér þykir mjög skrýtið að það taki einungis viku að fá nýtt bankakort en þrjár vikur að fá nýtt ökuskírteini.

Á þessum tíma voru prófin í gangi í skólanum og þurfti ég að mæta með pappírssnifsi sem átti að tákna ökuskírteini og gamla kortið mitt til að reyna að sanna að ég væri ég til að ég mætti taka prófið. Var það mjög súrrealísk upplifun.

Var þetta sennilega fyrsta og síðasta skipti sem ég berst fyrir því að fá að taka tölfræðipróf.

Tók þetta ferli, frá því að ég tók lyftuna og þar til ég fékk ökuskírteinið í hendurnar um 4. vikur. Þetta tekur ekki lengri tíma en það, þegar allt gengur upp.

Ákvað ég að breyta um nafn til þess að heiðra móður mína. Hún hefur alltaf staðið við bakið á mér sama hvað ég hef tekið mér fyrir hendur. Hún er réttsýn, vekur mig til umhugsunar og er hjálpsöm þegar eitthvað bjátar á. Mamma mín er ein sterkasta kona sem ég veit um og því tók ég þá ákvörðun að kenna mig við hana.

Þrátt fyrir þessa ákvörðun, að kenna mig við móðir mína þá vil ég nefna það að pabbi minn verður ALLTAF pabbi minn. 

Nú skemmti ég mér konunglega við að hlusta á fólk leiðrétta sjálft sig þegar það kallar á mig.
"Kristín Einarsdóttir, NEI, ég meina Kristín Guðrúnardóttir". 

Verum þakklát fyrir það sem við höfum og sýnum að við kunnum gott að meta.

Kristín Guðrúnardóttir